அச்சுறுத்தல்

எப்பொழுதும் போலயே இருக்கிறாய் 
உன் கண்களிலும் ஸ்பரிசத்திலும் வனப்பிலும்
எந்த மாற்றத்தையும் கண்டறியவில்லை.
பின் என்னவாயிற்று.
தவிர்க்க முடியாத ஒரு சின்னஞ்சிறிய அச்சுறுத்தல்,
உன் உதடுகளின் ரேகைகளுக்குக் கீழ் ஒளிர்கிறது.
உன் குமிழ் நாடியில் பதுங்கி ஒதுங்குகிறது.
காற்றில் செய்கையிடும் உன் நீள் விரல்கள்
ஏதோ அகப்பட்டது போல இறுக மடிந்திருப்பதேன்.
அடிக்கடி பின்னுக்கிழுக்கும் உன் கோதலின்றி கசங்கிப் புரள்கிறது
முன் நெற்றியில் அது.
தாமதிக்காது உன்னருகில் வந்து காதுரசும்
என் குரல் கீற்றுகள்
மழை ஈசல்கள் போல உன் கதகதப்பின் ஜோதியில்
விழுந்து புரண்டு கொண்டே இருக்கிறது.
எப்பொழுதும் போலயே நீ இருக்கிறாய்.
உன் நனைந்த சருகுகளுக்கடியில் தடுமாறி ஊறிக் கொண்டே வந்தடைந்தேன்.
நான் தவற விட்டிருந்த உன் முத்தம்
ஒரு நீண்ட படுகையாய் உருமாறியிருந்தது. கவனத்துடன் உன் சதுப்பில் நான் புதையும் பொழுதும்
நீ எப்பொழுதும் போலயே இருந்தாய்.