தாகத்தின் நீர்

தாகத்தின் நீர் அலைகிறது
இண்டு இடுக்குகளில்
பதுங்கிக் கிடக்கின்றன நாக்குகள்
சத்தமின்றி வந்திறங்கும்
ஓராயிரம் சிறகுகள்
வானம் வானம் வானம்
பாதங்களுக்கடியில் சொத சொதக்கிறது
எச்சில் ஊற்று
விழுங்க இயலாத
நீர்மையின் கண்ணிகளில் இழுபடுகிறது
மீன் பற்றிய கனவுகள்
கனவுகளின் நிறங்களில் பாய்கிறது
மழை
நீ எனும் சொல்பட்ட நிலமெங்கும் ஊற்று
உன் நீள் முத்தத்திற்கு பின்னாலும்
நின்று விடாத
அலைச்சலின் வெம்மை
தாகத்தின் கொக்கிகளில்
ஏராளம் தொண்டைகள்
உன் நிழல் பாயும் சிற்றோடையில் கவிகிறது
கரும் மேகம்
நாக்குகளில் பேருரசல்
நீர்மைக்குள் புரள்கின்றன கண்ணாடிச்சில்லுகள்
தனிமையுடன் அமர்ந்திருக்கிறது வலி
தாகத்தின் நீர்
வழியெங்கும் சிதறித் துளிர்க்கிறது
பேரிரைச்சலுடன் வான் விடுகின்றன
ஓராயிரம் சிறகுகள்
பூமி பூமி பூமி
கனவுகளின் நிறத்தில் உறைந்தது வெயில்
தனிமை வற்றிய தாகக் கடல்
மீதம் கிடக்கும்
ஈரம் உலரா சிப்பி வாய்களில்
உன் உலரா முத்தம்.